واکاوی یک معضل اجتماعی
تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۳۵۳۸۱
به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگی ایرنا، مستند زیر این چتر باران میبارد نگاهی جدی و عمیق به معضل بیمه در ایران دارد. فیلم یک گزارش اجتماعی تکان دهنده درباره بحرانی است که صنعت و حتی ساختارهای اجتماعی ایران را تهدید به فروپاشی و نابودی میکند. یک بمب ساعتی که هر لحظه به انفجار نزدیک میشود.
جهانگیری سازنده این فیلم، شبیه بسیاری از مستندهایی که در این سال ها ساخته شده، راوی و جستجوگر فیلم است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
زیر این چتر باران میبارد از آن دست مستندهایی است که نخست به واسطه موضوعی که کشف و طرح کردهاند مورد توجه قرار میگیرد. ساختار و ساختمان بصری فیلم، پیچیده نیست. همچون یک گزارش ساده، البته حساب شده و منطقی است. امتیاز فیلم این است که جدا از تحلیل تاریخی و بیان مسیری که بیمه در دولت های مختلف در این چهل سال اخیر طی کرده، می کوشد از زبان کارشناسانش به راه حل هم برسد. اگرچه همه آنهایی که مقابل دوربین نشستهاند، راه حل این بحران را نمی گویند یا نمی دانند، اما بعضی میدانند که چگونه میتوان از فاجعه های آتی جلوگیری کرد. از این وجه، زیر این چتر باران میبارد به توفیق دست می یابد و فقط در حد یک گزارش باقی نمیماند.
با این همه زیر این چتر باران میبارد به عنوان یک مستند اجتماعی، کمی طولانی است. کوتاه کردن بعضی مصاحبهها می توانست ضرباهنگ فیلم را تندتر کند. در سالهای اخیر ساخت مستندهای پرتره، مستندهای بحران و مستندهایی درباره محیط زیست رونق داشته و این آثار بینندگان پرشماری داشتهاند، زیر این چتر باران میبارد از آن دست مستندهایی است که مشابه آن کم تولید شده و ساخت آن غنیمت است.
فیلم، بیشتر از آنکه ما مردم به عنوان بیمه شده را در هراس و ناامیدی رها کند، به نهادها و متولیان درباره وضعیت ناگوار بیمه در ایران هشدار میدهد و میتواند یک سند تاریخی قابل ارجاع باشد که بر اساس پژوهشهای علمی و معتبر شکل گرفته است. فیلم، احتمالا در یک دهه آینده به عنوان یک مرجع، به کار بسیاری از مستندسازان و کارشناسان میآید.
مستند زیر این چتر باران میبارد محصول مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است و در طرح «اکران حقیقت» به زودی روی پرده می رود.
برچسبها جشنواره سینما حقیقت مستند نقد فیلممنبع: ایرنا
کلیدواژه: جشنواره سینما حقیقت مستند نقد فیلم جشنواره سینما حقیقت مستند نقد فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۳۵۳۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نامه سرگشاده قوچانی به سازمان تامین اجتماعی
آفتابنیوز :
محمد قوچانی مدیر مسئول و سردبیر مجله آگاهینو نوشت:
این یک نامه سرگشاده است خطاب به سازمان تامین اجتماعی.
دو مجله آگاهی نو و کتاب نامه با تولید محتوایی بیش از دوهزار صفحه در سال چهارنفر تحریریه ثابت دارد الباقی حق التحریر میگیرند. فهرست بیمه ما کوچک است: سردبیر و دبیر تحریریه، یک دبیرگروه و یکی از مشاورین مجله که برای آنها بیمه رد میشود. ما به دلیل سازمان کوچکمان حتی منشی تحریریه یا مدیر مالی و اداری مستقر نداریم، چون بودجه اش را نداریم و تا حالا خودمان همزمان منشی و مدیر هم بوده ایم. درباره این چهارنفر هم بخشی از حق بیمه را ما پرداخت میکنیم و بخشی را وزارت فرهنگ که طبق یک قانون مشخص و عام به نشریات تا یک سطحی تخفیف میدهند.
سازمان تامین اجتماعی با اعزام بازرس به صورت مکرر ما را کنترل میکند که مبادا این فهرست بیمه صوری و جعلی باشد! و، چون حرفه روزنامه نگاری را با مشاغل دیگر اداری و تجاری قیاس میکند معتقد است ما باید از هشت صبح تا چهار بعد از ظهر در دفتر حاضر باشیم؛ بنابراین با بازرسی غافلگیرانه وقتی ما در حال مصاحبه یا تهیه مقاله بیرون مجله هستیم به دفتر مراجعه و با عدم رویت ما، کارگاه آگاهی نو را تعطیل اعلام میکند و تخفیف ارشاد را لغو میکند.
مثلا ما امروز در حال گفتگو با دکتر ظریف بودیم که سرزده تشریف آوردند و هرچه همکار ما توضیح داده و مجله و نوشتههای ما را نشان داده بازرس محترم زیر بار نرفته و کارگاه را تعطیل گزارش کرده است.
سوال من این است پس این همه محتوا چگونه تولید میشود؟ چرا کسی حرفه ما را به رسمیت نمیشناسد؟ چرا فکر نمیکنند من هر روز نمیتوانم کتابهایم را به دفتر ببرم و مقاله بنویسم؟ نمیتوانم همه سیاسیون و روشنفکرانی که با آنان گفتگو میکنیم را به دفترمان دعوت کنم؟ نمیتوانم با روزنامه نگاران برخورد اداری کنم!
ما مطبوعات مستقل (خصوصی و غیر دولتی) بنگاههای ضعیفی هستیم. حتی چند میلیون تومان هم در کار ما اثر دارد. اگر ما بیکاره بودیم که دفتر مجله اجاره نمیکردیم. چرا در شبهای صفحه بندی که تا صبح کار میکنیم بازرس نمیفرستید؟
اصلا چرا مجله را ورق نمیزنید که کارنامه ما را ببینید. قطع یک تخفیف ناچیز قانونی به مطبوعات کدام مشکل دولت یا بیمه را حل میکند؟ کار ما مخفیانه نیست. مجله منتشر میشود و میزان کار هر فرد در آن روشن است. ما مغازه نداریم که هر روز صبح کرکره لش را بالا ببریم. روزنامه نگاری را به رسمیت بشناسید ...
رونوشت:
۱. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
۲. وزارت کار
۳. سازمان تامین اجتماعی شعبه خیابان ملک
۴. انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران